İnatçılık döneminde, anne-baba zaman zaman çocuklarının dillerine hakim oldukları halde, bir yabancıyla konuşmak zorunda kalınca, ya da beklenmedik bir olayla karşılaşınca, sustuklarına dikkat ederler. Bu durum karşısında çocuklarının bir daha konuşamayacağını düşünürler. Aynı tepkiyi daha şiddetli olarak sözcük körlüğünde görürüz. Çocuklar, psikolojik nedenlerden ötürü, çevresiyle konuşma bağıntısı kuramaz. Çoğu kez sınırlı olan konuşma bağıntısı, aile çevresi içinde kalır. Bu çocuklar çoğunlukla çok duygulu, yumuşak ve çekingendir.
Çok ender olarak inatçı, hırçın hareketlere sahip olanlar da vardır. Bu çocukların anne-babaları da çoğu kez konuşmayı sevmeyen kimselerdir ya da aile, dış dünyayla çok az bağlantılıdır. Bu tür dilsiz çocuklar belirli ağırlıkları ya da evdeki gerginliğe dayanamadıkları halde yüksek sesle itiraz etmez ve sessizce baş eğerler. Bunun tedavisi çok güçtür, çünkü çocuk, tedaviyi uygulayan kişiyle kendi arasında güvenilir bir ortam kuramaz.
Aramalar: çocuğum hiç konuşmuyor , çocuğum sürekli susuyor