İlk güneş preparatı Huile de Chaldee adı altında Jean Patou tarafından 1925 yılında üretilmiştir. Salisilat dömentil içeren bu ürünün ömrü kısa olmuştur. Yaklaşık 10 yıl sonra Ambre Solaire yaygın kullanım bulmuş ilk preparat olarak 1936'da üretilmiştir. Bu preparatın bu ölçüde başarılı oluşunun bir diğer nedeni de Avrupa'da 1936'dan itibaren paralı izinin kabul ve tatil kavramının genişlemesi ile yakından ilgisi vardır.
Daha sonraları benzofenon, sinnamat, para-amino-benzoik asit gibi filtreli ürünler geliştirilmiş, bunun yanında köpük, aerosol, süt ve jel gibi taşıyıcılarda da önemli gelişmeler olmuştur.
Günümüzde tüketici "Yağ mı?", "Krem mi?", "Yoksa losyon mu?" sorusunu kolayca cevaplandıramamaktadır. Bu itibarla güneş preparatlarının bu değişik türleri hakkında da bazı kısa açıklamalar yararlı olacaktır.
Özellikle yağlar iyi örtücü ve en yüksek seviyede koruyucudurlar. Bronzlaşmaya katkıda bulunurlar, güzel bir renk oluşmasına yardımcı olurlar. Estetik olmayan görünümleri yanında ter ve yağ bezi ağızlarını kapatırlar, elbiseleri kirletirler. Yağlar daha çok vücut için kullanılırlar.
Kremler güzel korur ve her tip cilde uygundurlar. Özellikle yüz için uygun olup tek sakıncası suda çabuk çözündüklerinden sıkça tekrarlanmaları gerekir. Jeller akıcı değildirler, kolay yayılırlar, yağlı olmadıklarından kurutucu etki yaparlar. Yağlı ciltler için önerilir. Buna karşılık sütler daha az yağlı, daha hafif, daha serinletici olup hassas ciltler için iyidir.
Köpüklere gelince, ince ve homojen bir tabaka halinde yayılmaları avantaj gibi görünürse de güneş altında uzun süre kaldığında patlayıcı olabilirler.
