ÇOCUKLARDA GÜVEN DUYGUSU VE ÖNEMİ
Çocukların hatta tüm insanların önemli ihtiyaçlarından bir diğeri de yarınlarından emin olmak, maddi ve manevi olarak da kendilerini güven içinde hissetmektir. 0-2 yaş döneminde fiziksel ihtiyaçlarının zamanında karşılanması, çocukların başkalarına karşı güven duygusunu geliştirmesini sağlar.
Çocuk önce ana babasına; giderek yakın çevresindeki yetişkinlere güven duyar. Bu ortam içinde büyüyen çocuk zamanla diğer insanlara da güven duymayı öğrenir. Çocuk karşılaştığı problemlerin çözümünde yetişkinlerden yardım ister. Kendisine rehberlik edecek ve problemlerini çözecek yetişkinin bulunması çocuktaki güven duygusunu pekiştirir. Özellikle ilk yıllardaki olumlu anne çocuk ilişkisi çocuktaki güven duygusunun temellerini atar.
Çocuğun güven duygusunun gelişiminde ana baba tutumlarının, ailenin değer yargılarının ve yaşam tarzının rolü büyüktür. Çocukların kendi davranışlarını ayarlayabilmesi için ana babaların tutarlı davranması yani yasak olanın her zaman yasak, serbest olanın da her zaman serbest olması gerekir. Bu sayede çocuk da giderek ailenin değer yargılarını daha kolaylıkla benimser. Nasıl davranması gerektiğine kolaylıkla karar verir.
ÇOCUĞA GÜVEN DUYSUNU VEREMEMEK ÇOCUĞUN ÇEKİNGEN OLMASINA NEDEN OLABİLİR...
Anne babanın tutarsız davranışları, çocuğun yetenek ve kapasitesine uygun olmayan eğitim, anne babanın çocuktan aşırı beklentileri ve sürekli eleştirileri çocuğun güven duygusunu sarsar. Daima beceriksizlikle suçlanan, yapabildikleri fark edilmeyen veya değerli bulunmayan çocukta güven duygusu gelişemez. Güven duygusu gelişmemiş çocuklar kararsız ve çekingen olur. İnsanlarla iyi ilişkiler kurmakta zorlanırlar.
Ana babalar dengeli davranarak,çocuklarının yaşına ve kapasitelerine uygun eğitim imkanı yaratarak,çocukların yeteneklerini dikkate alarak, çocuğuna kendini kanıtlayabilme fırsatı yaratarak çocuklarında güven duygusunun oluşumuna ve gelişmesine katkıda bulunabilirler.
