Yeni doğan bebeğin hiç bir şey bilmediği kanısı doğru değildir. Belki şuurlu değil fakat içgüdüleriyle, hayatı izleyen ve etkileyen iyi veya fena bütün olayların akışına reaksiyonlar verir. Altını ıslatınca ağlayarak duyurur, Annenin memesi ağzına verilince emer, doymazsa ağlar, doyarsa memeyi ağzından çıkararak belli eder.
Aynı şekilde bebek tat ve kokudan da anlar. Ağzına, alıştığı anne sütünden daha tatsız bir sıvı verilirse almak istemez ve yüzünde hoşnutsuzluk anlamı belirir. Yeni doğan bebek şiddetli ışıktan rahatsız olur, bunun farkındadır, fakat bir süre etrafındaki eşyaları seçemez. Annesini daha ilk günlerde kokusundan tanıyabilir,
Bebek birinci aydan sonra fazla ışıklı şeyleri seçer, üçüncü aydan sonra ise çevresindeki eşyaları tanıyabilir
Kulakları ilk günlerde duymağa başlar, kuvvetli gürültülerden tedirgin olduğu anlaşılır. Bu gürültüler onu uykusundan uyandırır veya ağlamasına sebep olur.
Bebek bir buçuk aylık olduktan sonra ancak gözlerinden yaş gelir, o zamana kadar ağladığı zaman gözlerinden yaş gelmez.
